Adanademirspor maçında gol aradık, puan bekledik. Hafta içinde gelen beş oyuncuyla birlikte kadromuzu bir hayli güçlendirdik. Elbette bunu sahada görmek içinde sabırsızlandık.
Bizim için kapalı kutu oyuncularımız olduğu gibi rakip içinde öyleydi. Bundan dolayı temkinli başladılar maça. Ev sahibi gibi değilde deplasman takımı gibi oynadılar. Yedikleri golün altında ezilmek istemiyorlardı.
İlk yarı boyunca antrenman maçı hüviyetinde geçti. Daha çok iki takımda birbirini tartan ve açık arayan bir oyun anlayışındaydı. Temposu düşük ve pozisyonu olmayan bir yarı izliyorduk ki önce Pote’nin vurduğu kafa şutunu Furkan çıkardı, sonrada Murat ve Hasan ile mutlak golden yararlanamadık.
İkinci yarı biraz daha ofansif oynamaya başladık. Rakibin üzerine daha çok gitmeye ve pozisyon üretmeye başladık. Belli aralıklarla tempoyu yükseltmiş olsakta istediğimiz golü bulamadık.
Kone ve Göksu ile gole yaklaştık. Luma ile zorladık. Göksu’nun enfes volesi direği sıyırıp auta giderken, Kone’nin penaltı noktasından vuruşuna gol diye ayağa kalkerken top havalandı ve auta gitti.
Adanademirspor ileride tek forvet oynattı Pote’yi. Fiziğiyle defansımızı zaman zaman zorlasada istediği pozisyonu bulamadı son dakikaya kadar. Lakin uzatmalarda rakibin son atağında hatalı yer tutuş ve Pote’ye önlem alınmayışının cezasını ağır ödedik.
Hemde rakip son 15 dakikayı on kişi oynamasına rağmen mağlup olduk. Daha evvelde yazdım, öyle oyuncu topluluğu gelecek diye bir anda füze gibi havalanmak zordur diye. Elbette ışıltısı var, elbette umut var takımda. Ancak insan unsurunu unutmamak gerekir.
Osman Hoca, 2-3 hafta var derken bunu kastediyordu. Anca ben şunu beklerdim, rakip alanda daha çok koşalım, rakibi hafif ısırır gibi değilde biraz daha tempoyu yükselterek dengesini bozalım, kanatları daha çok kullanalım ve daha çok pozisyon üretelim.
Mesela Hasan’ı çıkarmanın doğru olmadığı kanaatindeyim. Diğer taraftan Brands henüz hazır değil. Lumu hareketli ama daha vakit var. Ancak oyuna girdiği ilk dakikalarda rakip kaleye girip attığı şut ile ileride neler yapabileceğini gösterdi.
Kısacası artık bu takım gol ve gollere kavuşmalı. Bu şoku biran evvel atlatmalı. Osman Özköylü takımı ateşlemeli. Takım daha çok rakibin üzerine gidebilecek bir hale gelmeli. Elbette, bunun için daha ilk defa oynamış takımdan ilk maçta beklemek hayalcilikti. Ama en azından yakaladığımız pozisyonu gol atmak gerekiyordu.
Bir nevi rakip ikinci yarıda bir geldi pir geldi ve son saniye golüyle temlik penaltısı gibi golü atıp haftalar sonra galip gelmesini bildi.
Haftaya Yeni Malatyaspor ile sahamızda oynayacağız. Bu bir varoluş maçı olacaktır. Bu bir şahlanış maçı olacaktır. Artık bunun zamanı geldi vede geçiyor. Geçen hafta yazdığım gibi geri sayım başladı. Telafiler azaldığı haftalardayız. Seri galibiyetler ancak bizi rahatlatacak ama önce gol atalım ve galip gelmeyi becerelim.
Uzun lafın kısası “Bu maçı alacağız başka yolu yok!”